داکرسازی اپلیکیشن‌های شما روی یک سرور اختصاصی: راهنمای گام‌به‌گام

مقدمه

در محیط توسعه پرسرعت امروز، کانتینرسازی انقلابی در نحوه ساخت، استقرار و مدیریت اپلیکیشن‌ها ایجاد کرده است. داکر (Docker)، پلتفرم پیشرو در کانتینرسازی، به توسعه‌دهندگان و مدیران سیستم اجازه می‌دهد تا اپلیکیشن‌ها را با تمام وابستگی‌هایشان در واحدهای استاندارد شده‌ای به نام کانتینر بسته‌بندی کنند. این کانتینرها می‌توانند به طور سازگار در محیط‌های مختلف، از لپ‌تاپ‌های توسعه گرفته تا سرورهای تولیدی، اجرا شوند.

اگر اپلیکیشن‌هایی را روی یک سرور اختصاصی اجرا می‌کنید، داکرسازی آن‌ها می‌تواند کارایی استقرار، بهره‌وری منابع و مقیاس‌پذیری را به طور چشمگیری بهبود بخشد. این راهنمای جامع شما را در کل فرآیند داکرسازی اپلیکیشن‌هایتان روی یک سرور اختصاصی، از راه‌اندازی اولیه تا تکنیک‌های مدیریت پیشرفته، همراهی خواهد کرد.

چه یک توسعه‌دهنده باشید که به دنبال بهینه‌سازی گردش کار خود هستید و چه یک مدیر سیستم که قصد بهینه‌سازی منابع سرور را دارد، این راهنما دانش و گام‌های عملی مورد نیاز برای پیاده‌سازی موفق داکر روی سرور اختصاصی TildaVPS شما را ارائه خواهد داد.

بخش ۱: درک داکر و مزایای آن

داکر چیست؟

داکر یک پلتفرم متن‌باز است که استقرار اپلیکیشن‌ها را درون کانتینرهای سبک و قابل حمل خودکار می‌کند. برخلاف مجازی‌سازی سنتی که کل سیستم‌های عامل را شبیه‌سازی می‌کند، کانتینرهای داکر هسته سیستم میزبان را به اشتراک می‌گذارند و فرآیندهای اپلیکیشن را از یکدیگر و از زیرساخت‌های اصلی جدا می‌کنند.

توضیح: کانتینرهای داکر را به عنوان کانتینرهای حمل و نقل استاندارد شده برای نرم‌افزار در نظر بگیرید. همانطور که کانتینرهای حمل و نقل با ارائه یک راه استاندارد برای حمل و نقل کالا بدون توجه به محتوا، تجارت جهانی را متحول کردند، کانتینرهای داکر نیز با بسته‌بندی اپلیکیشن‌ها و وابستگی‌هایشان در واحدهای خودکفا که می‌توانند در هر مکانی اجرا شوند، استقرار نرم‌افزار را استاندارد می‌کنند.

جزئیات فنی: داکر از یک معماری کلاینت-سرور با چندین مؤلفه کلیدی استفاده می‌کند:

• دیمون داکر (dockerd): فرآیند پایدار که کانتینرهای داکر را مدیریت می‌کند.
• کلاینت داکر: رابط خط فرمان (CLI) که برای تعامل با داکر استفاده می‌شود.
• ایمیج‌های داکر: قالب‌های فقط خواندنی که برای ایجاد کانتینرها استفاده می‌شوند.
• کانتینرهای داکر: نمونه‌های قابل اجرای ایمیج‌های داکر.
• رجیستری داکر: یک مخزن برای ذخیره و توزیع ایمیج‌های داکر.

مزایای داکرسازی اپلیکیشن‌ها

داکرساری اپلیکیشن‌های شما روی یک سرور اختصاصی مزایای متعددی را ارائه می‌دهد:

۱. سازگاری در محیط‌ها: داکر تضمین می‌کند که اپلیکیشن شما به همان شکل در محیط‌های توسعه، تست و تولید اجرا می‌شود و مشکل "روی سیستم من کار می‌کند" را از بین می‌برد.

۲. ایزوله‌سازی و امنیت: هر کانتینر به صورت جداگانه اجرا می‌شود و از تداخل بین اپلیکیشن‌ها جلوگیری کرده و یک لایه امنیتی اضافی فراهم می‌کند.

۳. کارایی منابع: کانتینرها هسته سیستم عامل میزبان را به اشتراک می‌گذارند و از منابع به طور کارآمدتر از ماشین‌های مجازی سنتی استفاده می‌کنند و به شما امکان می‌دهند اپلیکیشن‌های بیشتری را روی همان سخت‌افزار اجرا کنید.

۴. استقرار سریع: داکر امکان استقرار و مقیاس‌گذاری سریع اپلیکیشن را فراهم می‌کند، با کانتینرهایی که در عرض چند ثانیه به جای چند دقیقه راه‌اندازی می‌شوند.

۵. کنترل نسخه و استفاده مجدد از مؤلفه‌ها: ایمیج‌های داکر می‌توانند نسخه‌بندی شوند، به شما امکان می‌دهند تغییرات را ردیابی کرده و در صورت نیاز بازگردانی کنید. مؤلفه‌ها می‌توانند در پروژه‌های مختلف دوباره استفاده شوند.

۶. به‌روزرسانی و بازگردانی ساده: به‌روزرسانی اپلیکیشن‌ها به سادگی کشیدن یک ایمیج جدید و راه‌اندازی مجدد کانتینر می‌شود. اگر مشکلی پیش آمد، می‌توانید به سرعت به نسخه قبلی بازگردانی کنید.

۷. پشتیبانی از معماری میکروسرویس: داکر پیاده‌سازی معماری میکروسرویس را تسهیل می‌کند و به شما امکان می‌دهد اپلیکیشن‌های پیچیده را به سرویس‌های کوچکتر و قابل مدیریت‌تر تقسیم کنید.

عنصر بصری: [تصویر: نمودار مقایسه استقرار سنتی در مقابل کانتینرسازی داکر، نشان می‌دهد که چگونه داکر با بسته‌بندی اپلیکیشن‌ها با وابستگی‌هایشان، ناسازگاری‌های محیطی را از بین می‌برد.]

چه زمانی از داکر روی سرور اختصاصی خود استفاده کنیم؟

داکر به ویژه در این سناریوها مفید است:

• معماری میکروسرویس: هنگام تقسیم اپلیکیشن‌های یکپارچه (Monolithic) به سرویس‌های کوچکتر و قابل استقرار مستقل.
• یکپارچه‌سازی پیوسته/استقرار پیوسته (CI/CD): برای بهینه‌سازی گردش کار توسعه و خودکارسازی تست و استقرار.
• مهاجرت اپلیکیشن‌های قدیمی: برای مدرن‌سازی و استانداردسازی استقرار اپلیکیشن‌های قدیمی.
• محیط‌های توسعه و تست: برای ایجاد محیط‌های سازگار و قابل تکرار برای توسعه و تست.
• اپلیکیشن‌های چند مستاجر (Multi-tenant): هنگام اجرای چندین نمونه از یک اپلیکیشن برای مشتریان مختلف.

خلاصه بخش: داکر یک راه استاندارد برای بسته‌بندی و استقرار اپلیکیشن‌ها فراهم می‌کند و مزایایی مانند سازگاری، ایزوله‌سازی، کارایی و مدیریت ساده را ارائه می‌دهد. برای کاربران سرور اختصاصی، داکر می‌تواند بهره‌وری منابع و گردش کار استقرار را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.

سوالات متداول کوتاه:

آیا داکر همان مجازی‌سازی است؟

خیر، داکر از کانتینرسازی استفاده می‌کند که با مجازی‌سازی سنتی متفاوت است. در حالی که ماشین‌های مجازی کل سیستم‌های عامل را شبیه‌سازی می‌کنند، کانتینرهای داکر هسته سیستم میزبان را به اشتراک می‌گذارند و تنها فرآیندهای اپلیکیشن را ایزوله می‌کنند، که باعث می‌شود سبک‌تر و کارآمدتر باشند.

آیا می‌توانم داکر را روی هر سرور اختصاصی اجرا کنم؟

داکر می‌تواند روی بیشتر سرورهای اختصاصی مدرن که لینوکس یا ویندوز سرور را اجرا می‌کنند، اجرا شود. سرورهای اختصاصی TildaVPS به ویژه برای استقرارهای داکر مناسب هستند و عملکرد و اطمینان‌پذیری مورد نیاز برای اپلیکیشن‌های کانتینری را ارائه می‌دهند.

بخش ۲: آماده‌سازی سرور اختصاصی شما برای داکر

الزامات سیستم

قبل از نصب داکر روی سرور اختصاصی خود، اطمینان حاصل کنید که سیستم شما الزامات زیر را برآورده می‌کند:

برای سرورهای مبتنی بر لینوکس:

• معماری ۶۴ بیتی
• نسخه هسته ۳.۱۰ یا بالاتر (۴.x یا جدیدتر توصیه می‌شود)
• حداقل ۲ گیگابایت RAM (۴ گیگابایت یا بیشتر برای تولید توصیه می‌شود)
• فضای ذخیره‌سازی کافی برای ایمیج‌ها و کانتینرهای داکر

برای سرورهای مبتنی بر ویندوز:

• ویندوز سرور ۲۰۱۶ یا جدیدتر
• قابلیت Hyper-V فعال باشد
• حداقل ۴ گیگابایت RAM

سرورهای اختصاصی TildaVPS معمولاً از این الزامات فراتر می‌روند و پایه‌ای ایده‌آل برای استقرارهای داکر فراهم می‌کنند. اگر از مشخصات سرور خود مطمئن نیستید، می‌توانید آنها را با استفاده از دستورات زیر در لینوکس بررسی کنید:

# Check kernel version
uname -r

# Check system architecture
uname -m

# Check available memory
free -h

# Check available disk space
df -h

انتخاب سیستم عامل مناسب

در حالی که داکر روی سیستم‌عامل‌های مختلفی اجرا می‌شود، توزیع‌های لینوکس به دلیل پشتیبانی بومی از فناوری‌های کانتینرسازی، عموماً برای استقرارهای داکر ترجیح داده می‌شوند.

توزیع‌های لینوکس توصیه شده برای داکر:

• اوبونتو سرور ۲۰.۰۴ LTS یا جدیدتر
• سنت‌اواس ۸ یا جدیدتر
• دبیان ۱۰ یا جدیدتر
• RHEL 8 یا جدیدتر

اوبونتو سرور به دلیل مستندات گسترده، به‌روزرسانی‌های منظم و پشتیبانی قوی جامعه، به ویژه برای داکر مناسب است. TildaVPS همه این توزیع‌ها را برای سرورهای اختصاصی خود ارائه می‌دهد و به شما امکان می‌دهد مناسب‌ترین گزینه را برای نیازهای خود انتخاب کنید.

به‌روزرسانی سیستم شما

قبل از نصب داکر، اطمینان حاصل کنید که سیستم شما به‌روز است:

برای اوبونتو/دبیان:

sudo apt update
sudo apt upgrade -y

برای سنت‌اواس/RHEL:

sudo yum update -y

تنظیم وابستگی‌های مورد نیاز

داکر برای عملکرد صحیح به بسته‌های خاصی نیاز دارد. این وابستگی‌ها را نصب کنید:

برای اوبونتو/دبیان:

sudo apt install -y apt-transport-https ca-certificates curl software-properties-common gnupg lsb-release

برای سنت‌اواس/RHEL:

sudo yum install -y yum-utils device-mapper-persistent-data lvm2

پیکربندی قوانین فایروال

اگر فایروال روی سرور اختصاصی خود فعال کرده‌اید، باید آن را برای اجازه ترافیک داکر پیکربندی کنید:

برای UFW (اوبونتو):

# Allow Docker daemon port
sudo ufw allow 2375/tcp
sudo ufw allow 2376/tcp

# Allow container ports as needed
# Example: Allow HTTP and HTTPS
sudo ufw allow 80/tcp
sudo ufw allow 443/tcp

برای firewalld (سنت‌اواس/RHEL):

sudo firewall-cmd --permanent --zone=public --add-port=2375/tcp
sudo firewall-cmd --permanent --zone=public --add-port=2376/tcp
sudo firewall-cmd --permanent --zone=public --add-port=80/tcp
sudo firewall-cmd --permanent --zone=public --add-port=443/tcp
sudo firewall-cmd --reload

عنصر بصری: [جدول: مقایسه توزیع‌های مختلف لینوکس برای استقرار داکر، نشان‌دهنده ویژگی‌های کلیدی، مزایا و ملاحظات برای هر یک.]

تنظیم یک کاربر اختصاصی برای داکر

به دلایل امنیتی، توصیه می‌شود یک کاربر اختصاصی برای عملیات داکر ایجاد کنید:

# Create a new user
sudo adduser dockeruser

# Add the user to the sudo group
sudo usermod -aG sudo dockeruser

# Switch to the new user
su - dockeruser

خلاصه بخش: آماده‌سازی مناسب سرور اختصاصی شما برای استقرار موفق داکر حیاتی است. اطمینان حاصل کنید که سیستم شما الزامات را برآورده می‌کند، سیستم عامل مناسب را انتخاب کنید، سیستم خود را به‌روز کنید، وابستگی‌ها را نصب کنید، قوانین فایروال را پیکربندی کنید و یک کاربر اختصاصی برای عملیات داکر تنظیم نمایید.

سوالات متداول کوتاه:

آیا برای داکر نیاز به غیرفعال کردن SELinux یا AppArmor دارم؟

خیر، نسخه‌های مدرن داکر به خوبی با SELinux و AppArmor کار می‌کنند. توصیه می‌شود این ویژگی‌های امنیتی را فعال نگه دارید و به جای غیرفعال کردن آنها، به درستی پیکربندی کنید.

آیا می‌توانم داکر را روی یک سرور خصوصی مجازی (VPS) به جای سرور اختصاصی اجرا کنم؟

بله، داکر می‌تواند روی VPS اجرا شود، اما یک سرور اختصاصی از TildaVPS عملکرد بهتری، به ویژه برای بارهای کاری تولیدی، به دلیل منابع تضمین شده و عدم وجود مشکلات "همسایه پر سر و صدا" ارائه می‌دهد.

بخش ۳: نصب و پیکربندی داکر

نصب Docker Engine

فرآیند نصب بسته به سیستم عامل شما کمی متفاوت است. دستورالعمل‌های گام به گام زیر را برای توزیع خاص خود دنبال کنید:

نصب در اوبونتو/دبیان

۱. کلید GPG رسمی داکر را اضافه کنید:

curl -fsSL https://download.docker.com/linux/ubuntu/gpg | sudo gpg --dearmor -o /usr/share/keyrings/docker-archive-keyring.gpg

۲. مخزن پایدار را تنظیم کنید:

echo "deb [arch=$(dpkg --print-architecture) signed-by=/usr/share/keyrings/docker-archive-keyring.gpg] https://download.docker.com/linux/ubuntu $(lsb_release -cs) stable" | sudo tee /etc/apt/sources.list.d/docker.list > /dev/null

۳. فهرست بسته‌ها را به‌روز کرده و داکر را نصب کنید:

sudo apt update
sudo apt install -y docker-ce docker-ce-cli containerd.io

۴. نصب را تأیید کنید:

sudo docker --version

نصب در سنت‌اواس/RHEL

۱. مخزن داکر را اضافه کنید:

sudo yum-config-manager --add-repo https://download.docker.com/linux/centos/docker-ce.repo

۲. داکر را نصب کنید:

sudo yum install -y docker-ce docker-ce-cli containerd.io

۳. سرویس داکر را راه‌اندازی و فعال کنید:

sudo systemctl start docker
sudo systemctl enable docker

۴. نصب را تأیید کنید:

sudo docker --version

مراحل پس از نصب

پس از نصب داکر، این مراحل مهم پس از نصب را تکمیل کنید:

۱. کاربر خود را به گروه داکر اضافه کنید تا دستورات داکر را بدون sudo اجرا کند:

sudo usermod -aG docker $USER

۲. برای اعمال تغییرات گروه، از سیستم خارج شده و دوباره وارد شوید، یا دستور زیر را اجرا کنید:

newgrp docker

۳. تأیید کنید که داکر به درستی کار می‌کند:

docker run hello-world

این دستور یک ایمیج آزمایشی را دانلود کرده و آن را در یک کانتینر اجرا می‌کند. در صورت موفقیت‌آمیز بودن، یک پیام تأیید چاپ می‌کند که نشان می‌دهد داکر به درستی نصب و کار می‌کند.

پیکربندی دیمون داکر

دیمون داکر (dockerd) می‌تواند برای سفارشی‌سازی رفتار خود پیکربندی شود. فایل پیکربندی در /etc/docker/daemon.json قرار دارد:

۱. فایل پیکربندی را ایجاد یا ویرایش کنید:

sudo nano /etc/docker/daemon.json

۲. گزینه‌های پیکربندی خود را اضافه کنید. در اینجا یک نمونه پیکربندی آمده است:

{
  "data-root": "/var/lib/docker",
  "storage-driver": "overlay2",
  "log-driver": "json-file",
  "log-opts": {
    "max-size": "10m",
    "max-file": "3"
  },
  "default-address-pools": [
    {"base": "172.17.0.0/16", "size": 24}
  ],
  "registry-mirrors": [],
  "dns": ["8.8.8.8", "8.8.4.4"]
}

۳. فایل را ذخیره کرده و داکر را راه‌اندازی مجدد کنید تا تغییرات اعمال شوند:

sudo systemctl restart docker

نصب Docker Compose

Docker Compose ابزاری برای تعریف و اجرای اپلیکیشن‌های داکر چندکانتینری است. آن را با این دستورات نصب کنید:

# Download the current stable release
sudo curl -L "https://github.com/docker/compose/releases/download/v2.18.1/docker-compose-$(uname -s)-$(uname -m)" -o /usr/local/bin/docker-compose

# Apply executable permissions
sudo chmod +x /usr/local/bin/docker-compose

# Verify the installation
docker-compose --version

تنظیم دسترسی به Docker Registry

اگر قصد دارید از رجیستری‌های خصوصی داکر استفاده کنید، باید احراز هویت را پیکربندی کنید:

۱. وارد رجیستری داکر خود شوید:

docker login [registry-url]

۲. برای Docker Hub:

docker login

۳. نام کاربری و رمز عبور خود را هنگام درخواست وارد کنید.

عنصر بصری: [تصویر: اسکرین‌شات نشان‌دهنده نصب موفق داکر و خروجی دستور "docker run hello-world".]

پیکربندی درایورهای ذخیره‌سازی

داکر از درایورهای ذخیره‌سازی برای مدیریت محتویات ایمیج‌ها و کانتینرها استفاده می‌کند. درایور ذخیره‌سازی توصیه شده برای اکثر موارد استفاده overlay2 است:

۱. درایور ذخیره‌سازی فعلی خود را بررسی کنید:

docker info | grep "Storage Driver"

۲. برای تغییر درایور ذخیره‌سازی، فایل daemon.json را ویرایش کنید:

sudo nano /etc/docker/daemon.json

۳. تنظیم درایور ذخیره‌سازی را اضافه یا اصلاح کنید:

{
  "storage-driver": "overlay2"
}

۴. ذخیره و راه‌اندازی مجدد داکر:

sudo systemctl restart docker

خلاصه بخش: نصب و پیکربندی داکر روی سرور اختصاصی شما شامل اضافه کردن مخزن داکر، نصب Docker Engine، انجام مراحل پس از نصب، پیکربندی دیمون داکر، نصب Docker Compose، تنظیم دسترسی به رجیستری و پیکربندی درایورهای ذخیره‌سازی است. پیروی از این مراحل، محیط داکر را به درستی کارآمد می‌کند.

سوالات متداول کوتاه:

آیا باید از آخرین نسخه داکر استفاده کنم یا نسخه پایدار؟

برای محیط‌های تولیدی روی سرورهای اختصاصی، توصیه می‌شود از نسخه پایدار داکر برای اطمینان از قابلیت اطمینان استفاده کنید. سرورهای TildaVPS با هر دو نسخه سازگار هستند، اما نسخه‌های پایدار پشتیبانی طولانی‌مدت بهتری را ارائه می‌دهند.

چگونه داکر را پس از نصب به‌روز کنم؟

برای به‌روزرسانی داکر، از مدیر بسته سیستم خود استفاده کنید:

• برای اوبونتو/دبیان: sudo apt update && sudo apt upgrade docker-ce docker-ce-cli containerd.io
• برای سنت‌اواس/RHEL: sudo yum update docker-ce docker-ce-cli containerd.io

بخش ۴: ایجاد اولین کانتینر داکر شما

درک ایمیج‌ها و کانتینرهای داکر

قبل از ایجاد اولین کانتینر خود، درک رابطه بین ایمیج‌ها و کانتینرهای داکر مهم است:

• ایمیج داکر: یک قالب فقط خواندنی حاوی دستورالعمل‌هایی برای ایجاد یک کانتینر داکر. این شامل کد اپلیکیشن، زمان اجرا، کتابخانه‌ها، متغیرهای محیطی و فایل‌های پیکربندی است.
• کانتینر داکر: یک نمونه قابل اجرا از یک ایمیج داکر. شما می‌توانید کانتینرها را با استفاده از Docker API یا CLI ایجاد، راه‌اندازی، متوقف، جابجا یا حذف کنید.

ایمیج را به عنوان یک کلاس در برنامه‌نویسی شیءگرا و کانتینر را به عنوان یک نمونه از آن کلاس در نظر بگیرید.

یافتن و کشیدن ایمیج‌های داکر

Docker Hub رجیستری عمومی پیش‌فرض برای ایمیج‌های داکر است. می‌توانید ایمیج‌ها را با استفاده از Docker CLI یا وب‌سایت Docker Hub جستجو کنید:

# Search for an image
docker search nginx

# Pull an image from Docker Hub
docker pull nginx:latest

برچسب latest به جدیدترین نسخه ایمیج اشاره دارد. می‌توانید با استفاده از یک برچسب متفاوت، نسخه خاصی را مشخص کنید:

# Pull a specific version
docker pull nginx:1.21.6

اجرای اولین کانتینر شما

بیایید با استفاده از ایمیج رسمی Nginx یک کانتینر سرور وب ساده ایجاد کنیم:

# Run an Nginx container
docker run --name my-nginx -p 80:80 -d nginx

این دستور:

• یک کانتینر به نام "my-nginx" ایجاد می‌کند.
• پورت ۸۰ کانتینر را به پورت ۸۰ روی میزبان نگاشت می‌کند.
• کانتینر را در حالت جدا شده (-d) اجرا می‌کند.
• از ایمیج nginx استفاده می‌کند.

اکنون می‌توانید با پیمایش به آدرس IP سرور خود در یک مرورگر وب به صفحه خوش‌آمدگویی Nginx دسترسی پیدا کنید.

مدیریت پایه کانتینر

در اینجا چند دستور ضروری برای مدیریت کانتینرهای داکر شما آورده شده است:

# List running containers
docker ps

# List all containers (including stopped ones)
docker ps -a

# Stop a container
docker stop my-nginx

# Start a stopped container
docker start my-nginx

# Restart a container
docker restart my-nginx

# Remove a container (must be stopped first)
docker rm my-nginx

# Remove a container forcefully (even if running)
docker rm -f my-nginx

سفارشی‌سازی پیکربندی کانتینر

داکر به شما امکان می‌دهد جنبه‌های مختلف کانتینرهای خود را سفارشی کنید:

متغیرهای محیطی

متغیرهای محیطی را با استفاده از پرچم -e به کانتینر خود ارسال کنید:

docker run -d --name my-app -e DB_HOST=localhost -e DB_PORT=5432 my-app-image

اتصال ولوم (Volume Mounting)

دایرکتوری‌های میزبان را به دایرکتوری‌های کانتینر برای ذخیره‌سازی پایدار متصل کنید:

# Mount a host directory to a container directory
docker run -d --name my-nginx -p 80:80 -v /path/on/host:/usr/share/nginx/html nginx

پیکربندی شبکه

شبکه‌های سفارشی برای ارتباط کانتینرها ایجاد کنید:

# Create a network
docker network create my-network

# Run a container on the network
docker run -d --name my-app --network my-network my-app-image

ایجاد یک ایمیج داکر سفارشی با Dockerfile

یک Dockerfile یک سند متنی است که حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت یک ایمیج داکر است. بیایید یک Dockerfile ساده برای یک اپلیکیشن Node.js ایجاد کنیم:

۱. یک دایرکتوری جدید برای پروژه خود ایجاد کنید:

mkdir node-app
cd node-app

۲. یک اپلیکیشن ساده Node.js ایجاد کنید:

# Create package.json
echo '{
  "name": "node-app",
  "version": "1.0.0",
  "main": "server.js",
  "scripts": {
    "start": "node server.js"
  },
  "dependencies": {
    "express": "^4.18.2"
  }
}' > package.json

# Create server.js
echo 'const express = require("express");
const app = express();
const PORT = process.env.PORT || 3000;

app.get("/", (req, res) => {
  res.send("Hello from Docker on TildaVPS!");
});

app.listen(PORT, () => {
  console.log(`Server running on port ${PORT}`);
});' > server.js

۳. یک Dockerfile ایجاد کنید:

echo 'FROM node:16-alpine

WORKDIR /app

COPY package*.json ./

RUN npm install

COPY . .

EXPOSE 3000

CMD ["npm", "start"]' > Dockerfile

۴. ایمیج داکر را بسازید:

docker build -t my-node-app .

۵. یک کانتینر از ایمیج خود اجرا کنید:

docker run -d --name my-node-app -p 3000:3000 my-node-app

اکنون می‌توانید با پیمایش به آدرس IP سرور خود در پورت ۳۰۰۰ به اپلیکیشن Node.js خود دسترسی پیدا کنید.

عنصر بصری: [تصویر: نمودار نشان‌دهنده فرآیند ساخت ایمیج داکر، از Dockerfile تا اجرای کانتینر، با توضیح هر مرحله.]

گام به گام: استقرار یک اپلیکیشن وب با داکر

بیایید فرآیند کامل داکرسازی یک اپلیکیشن وب ساده را مرور کنیم:

۱. کد اپلیکیشن خود را آماده کنید - مطمئن شوید اپلیکیشن شما به صورت محلی کار می‌کند. - وابستگی‌ها و الزامات را شناسایی کنید.

۲. یک Dockerfile ایجاد کنید - یک ایمیج پایه مناسب انتخاب کنید. - فایل‌های اپلیکیشن را کپی کنید. - وابستگی‌ها را نصب کنید. - نقطه ورودی (entry point) را پیکربندی کنید.

۳. ایمیج داکر را بسازید bash docker build -t my-web-app:v1 .

۴. ایمیج را به صورت محلی تست کنید bash docker run -d -p 8080:80 --name test-app my-web-app:v1

۵. ایمیج را به یک رجیستری Push کنید (اختیاری) bash docker tag my-web-app:v1 username/my-web-app:v1 docker push username/my-web-app:v1

۶. کانتینر را روی سرور تولیدی خود مستقر کنید bash docker run -d -p 80:80 --restart always --name production-app my-web-app:v1

۷. نظارت و لاگینگ را راه‌اندازی کنید bash docker logs -f production-app

خلاصه بخش: ایجاد و مدیریت کانتینرهای داکر شامل درک ایمیج‌ها و کانتینرها، یافتن و کشیدن ایمیج‌ها، اجرای کانتینرها، مدیریت آنها با دستورات پایه، سفارشی‌سازی پیکربندی‌ها، ایجاد ایمیج‌های سفارشی با Dockerfile و دنبال کردن یک فرآیند استقرار گام به گام است. این مهارت‌ها اساس کار با داکر روی سرور اختصاصی شما را تشکیل می‌دهند.

سوالات متداول کوتاه:

چگونه به لاگ‌های یک کانتینر در حال اجرا دسترسی پیدا کنم؟

می‌توانید با استفاده از دستور docker logs به لاگ‌های کانتینر دسترسی پیدا کنید:

docker logs my-container-name
# For continuous log output
docker logs -f my-container-name

آیا می‌توانم منابعی که یک کانتینر می‌تواند استفاده کند را محدود کنم؟

بله، داکر به شما امکان می‌دهد CPU، حافظه و سایر منابع را محدود کنید:

# Limit container to 2 CPUs and 1GB of memory
docker run -d --name resource-limited-app --cpus=2 --memory=1g my-app-image

بخش ۵: مدیریت کانتینرها و ایمیج‌های داکر

مدیریت کارآمد ایمیج

همانطور که با داکر کار می‌کنید، ایمیج‌ها روی دیسک شما انباشته می‌شوند. در اینجا نحوه مدیریت کارآمد آنها آورده شده است:

لیست کردن و بررسی ایمیج‌ها

# List all images
docker images

# Get detailed information about an image
docker inspect nginx

# Show the history of an image
docker history nginx

حذف ایمیج‌های استفاده نشده

# Remove a specific image
docker rmi nginx:1.21.6

# Remove dangling images (untagged images)
docker image prune

# Remove all unused images
docker image prune -a

مدیریت چرخه حیات کانتینر

درک چرخه حیات کانتینر به شما کمک می‌کند تا اپلیکیشن‌های خود را به طور مؤثر مدیریت کنید:

وضعیت‌های کانتینر

کانتینرها می‌توانند در یکی از این وضعیت‌ها باشند:

• Created (ایجاد شده): کانتینر ایجاد شده اما شروع به کار نکرده است.
• Running (در حال اجرا): کانتینر با تمام فرآیندهای فعال در حال اجرا است.
• Paused (متوقف موقت): فرآیندهای کانتینر متوقف شده‌اند.
• Stopped (متوقف شده): فرآیندهای کانتینر متوقف شده‌اند.
• Deleted (حذف شده): کانتینر حذف شده و دیگر وجود ندارد.

مدیریت چرخه حیات کانتینر

# Create a container without starting it
docker create --name my-container nginx

# Start a created container
docker start my-container

# Pause a running container
docker pause my-container

# Unpause a paused container
docker unpause my-container

# Stop a running container
docker stop my-container

# Remove a container
docker rm my-container

نظارت بر منابع کانتینر

نظارت بر مصرف منابع کانتینر برای بهینه‌سازی عملکرد حیاتی است:

# Show running container stats
docker stats

# Show stats for specific containers
docker stats container1 container2

# Get one-time stats in JSON format
docker stats --no-stream --format "{{json .}}" container1

برای نظارت دقیق‌تر، استفاده از ابزارهایی مانند cAdvisor، Prometheus یا Grafana را در نظر بگیرید که خودشان می‌توانند به عنوان کانتینرهای داکر مستقر شوند.

خودکارسازی مدیریت کانتینر

سیاست‌های راه‌اندازی مجدد خودکار

کانتینرها را برای راه‌اندازی مجدد خودکار پس از راه‌اندازی مجدد سیستم یا خرابی‌ها پیکربندی کنید:

# Always restart the container
docker run -d --restart always --name my-app my-app-image

# Restart only on failure
docker run -d --restart on-failure --name my-app my-app-image

# Restart on failure with maximum retry count
docker run -d --restart on-failure:5 --name my-app my-app-image

بررسی سلامت (Health Checks)

بررسی‌های سلامت را برای نظارت بر سلامت کانتینر پیاده‌سازی کنید:

docker run -d --name my-web-app \
  --health-cmd="curl -f http://localhost/ || exit 1" \
  --health-interval=30s \
  --health-timeout=10s \
  --health-retries=3 \
  nginx

عنصر بصری: [جدول: سیاست‌های راه‌اندازی مجدد کانتینر با توضیحات، موارد استفاده و مثال‌ها برای هر سیاست.]

مدیریت داده با ولوم‌های داکر

ولوم‌های داکر فضای ذخیره‌سازی پایدار برای داده‌های کانتینر فراهم می‌کنند:

ایجاد و مدیریت ولوم‌ها

# Create a named volume
docker volume create my-data

# List volumes
docker volume ls

# Inspect a volume
docker volume inspect my-data

# Remove a volume
docker volume rm my-data

# Remove all unused volumes
docker volume prune

استفاده از ولوم‌ها با کانتینرها

# Mount a named volume
docker run -d --name my-db -v my-data:/var/lib/mysql mysql:8.0

# Mount a host directory
docker run -d --name my-web -v /path/on/host:/usr/share/nginx/html nginx

پشتیبان‌گیری و بازیابی داده‌های کانتینر

پشتیبان‌گیری از یک ولوم

# Create a backup container that mounts the volume and backs it up to a tar file
docker run --rm -v my-data:/source -v $(pwd):/backup alpine tar -czf /backup/my-data-backup.tar.gz -C /source .

بازیابی یک ولوم

# Create a new volume
docker volume create my-data-restored

# Restore from backup
docker run --rm -v my-data-restored:/target -v $(pwd):/backup alpine sh -c "tar -xzf /backup/my-data-backup.tar.gz -C /target"

خلاصه بخش: مدیریت مؤثر کانتینر و ایمیج داکر شامل درک مدیریت ایمیج، چرخه حیات کانتینر، نظارت بر منابع، خودکارسازی، مدیریت داده با ولوم‌ها و روش‌های پشتیبان‌گیری/بازیابی است. تسلط بر این جنبه‌ها، عملکرد کارآمد اپلیکیشن‌های داکرسازی شده شما روی سرور اختصاصی‌تان را تضمین می‌کند.

سوالات متداول کوتاه:

چگونه می‌توانم اندازه ایمیج‌های داکر خود را کاهش دهم؟

از ساخت‌های چندمرحله‌ای (multi-stage builds) استفاده کنید، تعداد لایه‌ها را به حداقل برسانید، از ایمیج‌های پایه کوچکتر مانند Alpine استفاده کنید و فایل‌های غیرضروری را در همان لایه‌ای که ایجاد شده‌اند پاک کنید.

تفاوت بین ولوم‌های داکر و bind mount چیست؟

ولوم‌های داکر توسط داکر مدیریت می‌شوند و در دایرکتوری ذخیره‌سازی داکر ذخیره می‌شوند، در حالی که bind mountها یک فایل یا دایرکتوری میزبان را به یک مسیر کانتینر نگاشت می‌کنند. ولوم‌ها عموماً برای داده‌های پایدار ترجیح داده می‌شوند زیرا پشتیبان‌گیری از آنها آسان‌تر است و به ساختار دایرکتوری میزبان وابسته نیستند.

بخش ۶: Docker Compose برای اپلیکیشن‌های چند کانتینری

مقدمه‌ای بر Docker Compose

Docker Compose ابزاری برای تعریف و اجرای اپلیکیشن‌های داکر چند کانتینری است. با Compose، شما از یک فایل YAML برای پیکربندی سرویس‌ها، شبکه‌ها و ولوم‌های اپلیکیشن خود استفاده می‌کنید، سپس با یک دستور واحد، همه سرویس‌ها را ایجاد و راه‌اندازی می‌کنید.

نصب Docker Compose (اگر قبلاً نصب نشده است)

اگر هنوز Docker Compose را نصب نکرده‌اید، مراحل زیر را دنبال کنید:

# Download Docker Compose
sudo curl -L "https://github.com/docker/compose/releases/download/v2.18.1/docker-compose-$(uname -s)-$(uname -m)" -o /usr/local/bin/docker-compose

# Apply executable permissions
sudo chmod +x /usr/local/bin/docker-compose

# Verify installation
docker-compose --version

ایجاد یک فایل Docker Compose

فایل Docker Compose (معمولاً با نام docker-compose.yml) سرویس‌ها، شبکه‌ها و ولوم‌های اپلیکیشن شما را تعریف می‌کند:

۱. یک دایرکتوری جدید برای پروژه خود ایجاد کنید:

mkdir compose-demo
cd compose-demo

۲. یک فایل docker-compose.yml ایجاد کنید:

nano docker-compose.yml

۳. محتوای زیر را برای یک اپلیکیشن وب ساده با پایگاه داده اضافه کنید:

version: '3.8'

services:
  web:
    image: nginx:latest
    ports:
      - "80:80"
    volumes:
      - ./website:/usr/share/nginx/html
    depends_on:
      - app
    networks:
      - frontend
      - backend

  app:
    build: ./app
    environment:
      - DB_HOST=db
      - DB_USER=myuser
      - DB_PASSWORD=mypassword
      - DB_NAME=mydb
    depends_on:
      - db
    networks:
      - backend

  db:
    image: mysql:8.0
    environment:
      - MYSQL_ROOT_PASSWORD=rootpassword
      - MYSQL_DATABASE=mydb
      - MYSQL_USER=myuser
      - MYSQL_PASSWORD=mypassword
    volumes:
      - db-data:/var/lib/mysql
    networks:
      - backend

networks:
  frontend:
  backend:

volumes:
  db-data:

دستورات پایه Docker Compose

# Start services in detached mode
docker-compose up -d

# View running services
docker-compose ps

# View logs from all services
docker-compose logs

# View logs from a specific service
docker-compose logs app

# Stop services
docker-compose stop

# Stop and remove containers, networks, and volumes
docker-compose down

# Stop and remove containers, networks, volumes, and images
docker-compose down --rmi all --volumes

گام به گام: استقرار یک پشته LAMP با Docker Compose

بیایید یک پشته کامل LAMP (Linux, Apache, MySQL, PHP) را با استفاده از Docker Compose ایجاد کنیم:

۱. یک دایرکتوری پروژه ایجاد کنید:

mkdir lamp-docker
cd lamp-docker

۲. زیردایرکتوری‌های لازم را ایجاد کنید:

mkdir -p www/html
mkdir mysql

۳. یک فایل PHP ساده برای تست راه‌اندازی ایجاد کنید:

echo '<?php
phpinfo();
?>' > www/html/index.php

۴. فایل Docker Compose را ایجاد کنید:

nano docker-compose.yml

۵. محتوای زیر را اضافه کنید:

version: '3.8'

services:
  webserver:
    image: php:8.0-apache
    ports:
      - "80:80"
    volumes:
      - ./www/html:/var/www/html
    depends_on:
      - db
    networks:
      - lamp-network

  db:
    image: mysql:8.0
    ports:
      - "3306:3306"
    environment:
      MYSQL_ROOT_PASSWORD: rootpassword
      MYSQL_DATABASE: lamp_db
      MYSQL_USER: lamp_user
      MYSQL_PASSWORD: lamp_password
    volumes:
      - ./mysql:/var/lib/mysql
    networks:
      - lamp-network

  phpmyadmin:
    image: phpmyadmin/phpmyadmin
    ports:
      - "8080:80"
    environment:
      PMA_HOST: db
      PMA_PORT: 3306
    depends_on:
      - db
    networks:
      - lamp-network

networks:
  lamp-network:

۶. پشته LAMP را راه‌اندازی کنید:

docker-compose up -d

۷. به اپلیکیشن‌های خود دسترسی پیدا کنید: - اپلیکیشن PHP: http://your-server-ip - phpMyAdmin: http://your-server-ip:8080 (ورود با نام کاربری lamp_user/رمز عبور lamp_password)

عنصر بصری: [تصویر: نمودار نشان‌دهنده معماری پشته LAMP با Docker Compose، که نحوه اتصال کانتینرها به یکدیگر را نشان می‌دهد.]

متغیرهای محیطی و مدیریت اسرار

برای محیط‌های تولیدی، مدیریت امن اطلاعات حساس مهم است:

استفاده از فایل‌های .env

۱. یک فایل .env ایجاد کنید:

nano .env

۲. متغیرهای محیطی خود را اضافه کنید:

MYSQL_ROOT_PASSWORD=securepassword
MYSQL_DATABASE=production_db
MYSQL_USER=prod_user
MYSQL_PASSWORD=prod_password

۳. این متغیرها را در فایل docker-compose.yml خود ارجاع دهید:

services:
  db:
    image: mysql:8.0
    environment:
      MYSQL_ROOT_PASSWORD: ${MYSQL_ROOT_PASSWORD}
      MYSQL_DATABASE: ${MYSQL_DATABASE}
      MYSQL_USER: ${MYSQL_USER}
      MYSQL_PASSWORD: ${MYSQL_PASSWORD}

استفاده از Docker Secrets (برای Docker Swarm)

اگر از Docker Swarm استفاده می‌کنید، می‌توانید از Docker secrets برای داده‌های حساس استفاده کنید:

services:
  db:
    image: mysql:8.0
    secrets:
      - db_root_password
      - db_password
    environment:
      MYSQL_ROOT_PASSWORD_FILE: /run/secrets/db_root_password
      MYSQL_PASSWORD_FILE: /run/secrets/db_password

secrets:
  db_root_password:
    file: ./secrets/db_root_password.txt
  db_password:
    file: ./secrets/db_password.txt

خلاصه بخش: Docker Compose استقرار و مدیریت اپلیکیشن‌های چند کانتینری را با اجازه دادن به تعریف کل پشته شما در یک فایل YAML واحد ساده می‌کند. با Docker Compose، می‌توانید به راحتی اپلیکیشن‌های پیچیده مانند پشته LAMP را مستقر کنید، متغیرهای محیطی و اسرار را مدیریت کنید و چرخه حیات تمام کانتینرهای خود را با دستورات ساده کنترل کنید.

سوالات متداول کوتاه:

آیا می‌توانم از Docker Compose در تولید استفاده کنم؟

بله، Docker Compose می‌تواند در محیط‌های تولیدی، به ویژه برای استقرارهای کوچکتر، استفاده شود. برای استقرارهای بزرگتر و پیچیده‌تر، ممکن است برای ویژگی‌های ارکستراسیون اضافی، Docker Swarm یا Kubernetes را در نظر بگیرید. سرورهای اختصاصی TildaVPS عملکرد لازم برای استقرارهای Docker Compose در تولید را فراهم می‌کنند.

چگونه سرویس‌های تعریف شده در Docker Compose را به‌روز کنم؟

برای به‌روزرسانی سرویس‌ها، فایل docker-compose.yml خود را تغییر دهید، سپس اجرا کنید:

docker-compose up -d --build

این دستور در صورت لزوم ایمیج‌ها را بازسازی می‌کند و کانتینرها را با تغییرات بازآفرینی می‌کند، در حالی که ولوم‌ها و داده‌ها را حفظ می‌کند.

بخش ۷: بهترین شیوه‌های امنیتی داکر

درک ریسک‌های امنیتی داکر

در حالی که داکر ایزوله‌سازی بین کانتینرها و سیستم میزبان را فراهم می‌کند، چندین ملاحظات امنیتی وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود:

۱. فرار از کانتینر (Container Escape): اگر یک کانتینر به خطر بیفتد، مهاجم ممکن است سعی کند از کانتینر فرار کرده و به سیستم میزبان دسترسی پیدا کند. ۲. آسیب‌پذیری‌های ایمیج: ایمیج‌های داکر ممکن است حاوی نرم‌افزارهای آسیب‌پذیر یا کدهای مخرب باشند. ۳. امتیازات بیش از حد: کانتینرهایی که با امتیازات غیرضروری اجرا می‌شوند، خطرات امنیتی ایجاد می‌کنند. ۴. پیکربندی‌های ناامن: کانتینرهای اشتباه پیکربندی شده می‌توانند داده‌ها یا سرویس‌های حساس را افشا کنند. ۵. سوء استفاده از منابع: بدون محدودیت‌های مناسب، کانتینرها ممکن است منابع بیش از حد مصرف کنند و منجر به انکار سرویس (DoS) شوند.

ایمن‌سازی دیمون داکر

دیمون داکر یک مؤلفه حیاتی است که باید ایمن شود:

۱. استفاده از احراز هویت TLS:

# Generate CA, server, and client certificates
mkdir -p ~/.docker/certs
cd ~/.docker/certs
openssl genrsa -aes256 -out ca-key.pem 4096
openssl req -new -x509 -days 365 -key ca-key.pem -sha256 -out ca.pem

۲. پیکربندی داکر برای استفاده از TLS: فایل /etc/docker/daemon.json را ویرایش کنید:

{
  "tls": true,
  "tlscacert": "/root/.docker/certs/ca.pem",
  "tlscert": "/root/.docker/certs/server-cert.pem",
  "tlskey": "/root/.docker/certs/server-key.pem",
  "tlsverify": true
}

۳. راه‌اندازی مجدد داکر:

sudo systemctl restart docker

امنیت ایمیج

امنیت ایمیج‌های داکر خود را تضمین کنید:

۱. استفاده از ایمیج‌های رسمی یا تأیید شده: همیشه ایمیج‌های رسمی از Docker Hub یا ناشران تأیید شده را ترجیح دهید.

۲. اسکن ایمیج‌ها برای آسیب‌پذیری‌ها:

# Install Docker Scan
docker scan --version

# Scan an image
docker scan nginx:latest

۳. استفاده از ایمیج‌های پایه حداقلی: برای کاهش سطح حمله، از ایمیج‌های Alpine یا distroless استفاده کنید:

FROM alpine:3.16
# Instead of
# FROM ubuntu:22.04

۴. به‌روز نگه داشتن ایمیج‌ها: ایمیج‌های خود را به طور منظم به‌روز کنید تا شامل پچ‌های امنیتی باشند:

docker pull nginx:latest

۵. پیاده‌سازی ساخت‌های چندمرحله‌ای (Multi-Stage Builds):

# Build stage
FROM node:16 AS build
WORKDIR /app
COPY package*.json ./
RUN npm install
COPY . .
RUN npm run build

# Production stage
FROM nginx:alpine
COPY --from=build /app/dist /usr/share/nginx/html

امنیت زمان اجرای کانتینر

کانتینرهای در حال اجرای خود را ایمن کنید:

۱. اجرای کانتینرها به عنوان کاربر غیر روت:

# Add a non-root user in your Dockerfile
RUN addgroup -g 1000 appuser && \
    adduser -u 1000 -G appuser -s /bin/sh -D appuser
USER appuser

۲. استفاده از سیستم فایل‌های فقط خواندنی:

docker run --read-only --tmpfs /tmp nginx

۳. محدود کردن قابلیت‌های کانتینر:

docker run --cap-drop=ALL --cap-add=NET_BIND_SERVICE nginx

۴. تنظیم محدودیت‌های منابع:

docker run --memory=512m --cpus=0.5 nginx

۵. استفاده از گزینه‌های امنیتی:

docker run --security-opt=no-new-privileges nginx

عنصر بصری: [جدول: گزینه‌های امنیتی داکر با توضیحات، مثال‌ها و تنظیمات توصیه شده برای انواع مختلف اپلیکیشن‌ها.]

امنیت شبکه

شبکه‌سازی کانتینر را ایمن کنید:

۱. استفاده از شبکه‌های Bridge سفارشی:

# Create a custom network
docker network create --driver bridge secure-network

# Run containers on this network
docker run --network secure-network --name app1 my-app
docker run --network secure-network --name db mysql

۲. محدود کردن دسترسی خارجی: فقط پورت‌های لازم را در معرض دید قرار دهید:

# Expose only to localhost
docker run -p 127.0.0.1:80:80 nginx

۳. استفاده از سیاست‌های شبکه: اگر از Kubernetes یا Docker Swarm استفاده می‌کنید، سیاست‌های شبکه را برای کنترل ترافیک بین کانتینرها پیاده‌سازی کنید.

مدیریت اسرار (Secrets Management)

داده‌های حساس را به طور ایمن مدیریت کنید:

۱. استفاده از فایل‌های محیطی (Environment Files):

# Create an env file
echo "DB_PASSWORD=securepassword" > .env

# Use it with Docker run
docker run --env-file .env my-app

۲. اتصال اسرار به عنوان فایل:

# Create a secrets directory
mkdir -p secrets
echo "securepassword" > secrets/db_password

# Mount as a read-only file
docker run -v $(pwd)/secrets/db_password:/run/secrets/db_password:ro my-app

۳. استفاده از Docker Secrets (حالت Swarm):

# Create a secret
echo "securepassword" | docker secret create db_password -

# Use the secret in a service
docker service create --name my-app --secret db_password my-app

نظارت و حسابرسی (Monitoring and Auditing)

نظارت و حسابرسی را برای امنیت پیاده‌سازی کنید:

۱. فعال کردن لاگینگ حسابرسی داکر: سیستم حسابرسی لینوکس را برای نظارت بر داکر پیکربندی کنید:

sudo auditctl -w /usr/bin/docker -p rwxa

۲. استفاده از ابزارهای نظارت بر کانتینر: راه‌حل‌های نظارتی مانند Prometheus و Grafana را مستقر کنید:

# Run Prometheus
docker run -d -p 9090:9090 --name prometheus prom/prometheus

# Run Grafana
docker run -d -p 3000:3000 --name grafana grafana/grafana

۳. پیاده‌سازی نظارت بر امنیت زمان اجرا: ابزارهایی مانند Falco را برای نظارت بر امنیت زمان اجرا در نظر بگیرید:

docker run -d --name falco --privileged -v /var/run/docker.sock:/var/run/docker.sock falcosecurity/falco

گام به گام: پیاده‌سازی یک محیط امن داکر

۱. داکر را به آخرین نسخه به‌روز کنید

sudo apt update
sudo apt upgrade docker-ce docker-ce-cli containerd.io

۲. یک کاربر اختصاصی برای عملیات داکر ایجاد کنید

sudo adduser dockeruser
sudo usermod -aG docker dockeruser

۳. امنیت دیمون داکر را پیکربندی کنید فایل /etc/docker/daemon.json را ویرایش کنید:

{
  "icc": false,
  "userns-remap": "default",
  "log-driver": "json-file",
  "log-opts": {
    "max-size": "10m",
    "max-file": "3"
  },
  "no-new-privileges": true
}

۴. داکر را راه‌اندازی مجدد کنید

sudo systemctl restart docker

۵. یک شبکه داکر امن ایجاد کنید

docker network create --driver bridge secure-network

۶. اسکن ایمیج را در گردش کار خود پیاده‌سازی کنید

# Example using Trivy
docker run --rm -v /var/run/docker.sock:/var/run/docker.sock aquasec/trivy image nginx:latest

۷. نظارت را راه‌اندازی کنید

# Run cAdvisor for container monitoring
docker run -d --name cadvisor \
  --volume=/:/rootfs:ro \
  --volume=/var/run:/var/run:ro \
  --volume=/sys:/sys:ro \
  --volume=/var/lib/docker/:/var/lib/docker:ro \
  --publish=8080:8080 \
  gcr.io/cadvisor/cadvisor:latest

خلاصه بخش: امنیت داکر یک رویکرد چندلایه‌ای است که شامل ایمن‌سازی دیمون داکر، ایمیج‌ها، کانتینرها، شبکه‌ها و داده‌های حساس می‌شود. با پیاده‌سازی بهترین شیوه‌ها مانند اجرای کانتینرها به عنوان کاربر غیر روت، استفاده از ایمیج‌های پایه حداقل، محدود کردن قابلیت‌ها، تنظیم محدودیت‌های منابع و پیاده‌سازی نظارت مناسب، می‌توانید امنیت محیط داکر خود را روی سرور اختصاصی خود به طور قابل توجهی افزایش دهید.

سوالات متداول کوتاه:

آیا داکر به طور پیش‌فرض امن است؟

داکر برخی از ویژگی‌های امنیتی را به طور پیش‌فرض فراهم می‌کند، اما یک محیط داکر واقعاً امن نیازمند پیکربندی اضافی و پیاده‌سازی بهترین شیوه‌ها است. سرورهای اختصاصی TildaVPS انعطاف‌پذیری لازم برای پیاده‌سازی این اقدامات امنیتی را فراهم می‌کنند.

هر چند وقت یک بار باید ایمیج‌های داکر خود را به‌روز کنم؟

باید ایمیج‌های داکر خود را به طور منظم، ترجیحاً به عنوان بخشی از یک خط لوله CI/CD خودکار، به‌روز کنید. حداقل، ایمیج‌ها را ماهانه برای گنجاندن پچ‌های امنیتی، یا بلافاصله پس از اعلام آسیب‌پذیری‌های حیاتی، به‌روز کنید.

نتیجه‌گیری

داکرساری اپلیکیشن‌ها روی سرور اختصاصی شما مزایای زیادی را ارائه می‌دهد، از بهبود بهره‌وری منابع و سازگاری استقرار گرفته تا افزایش مقیاس‌پذیری و ایزوله‌سازی. در طول این راهنما، ما کل فرآیند پیاده‌سازی داکر روی سرور اختصاصی شما را پوشش دادیم:

۱. درک داکر و مزایای آن برای محیط‌های سرور ۲. آماده‌سازی سرور اختصاصی شما با سیستم عامل و پیکربندی‌های صحیح ۳. نصب و پیکربندی داکر برای عملکرد بهینه ۴. ایجاد و مدیریت کانتینرهای داکر برای اپلیکیشن‌های شما ۵. استفاده از Docker Compose برای اپلیکیشن‌های چند کانتینری ۶. پیاده‌سازی بهترین شیوه‌های امنیتی برای محافظت از محیط داکر شما

با پیروی از دستورالعمل‌های گام به گام و بهترین شیوه‌های ذکر شده در این راهنما، می‌توانید اپلیکیشن‌های خود را با موفقیت روی سرور اختصاصی TildaVPS خود داکرسازی کنید و زیرساختی کارآمدتر، مقیاس‌پذیرتر و قابل مدیریت‌تر ایجاد نمایید.

کانتینرسازی داکر به ویژه برای کاربران سرور اختصاصی TildaVPS ارزشمند است، زیرا به شما امکان می‌دهد عملکرد و قابلیت‌های سخت‌افزار سرور خود را به حداکثر برسانید. با داکر، می‌توانید چندین اپلیکیشن ایزوله را روی یک سرور اجرا کنید، گردش کارهای توسعه و استقرار سازگار را پیاده‌سازی کنید و به راحتی اپلیکیشن‌های خود را در صورت نیاز مقیاس‌بندی کنید.

چه در حال اجرای یک وب‌سایت پربازدید، یک معماری پیچیده میکروسرویس یا یک محیط توسعه باشید، داکر ابزارها و انعطاف‌پذیری لازم را برای برآورده کردن نیازهای شما فراهم می‌کند. همین امروز شروع به پیاده‌سازی داکر روی سرور اختصاصی TildaVPS خود کنید تا مزایای فناوری کانتینرسازی مدرن را تجربه کنید.

فراخوان به اقدام: آماده داکرسازی اپلیکیشن‌های خود هستید؟ TildaVPS سرورهای اختصاصی با کارایی بالا را ارائه می‌دهد که کاملاً برای استقرارهای داکر مناسب هستند. برای بررسی گزینه‌های سرور یا تماس با تیم پشتیبانی آنها برای توصیه‌های شخصی‌سازی شده بر اساس الزامات خاص بار کاری داکر خود، از صفحه سرورهای اختصاصی TildaVPS↗ دیدن کنید.

سوالات متداول (FAQ)

تفاوت بین داکر و مجازی‌سازی سنتی چیست؟

مجازی‌سازی سنتی (مانند VMware یا VirtualBox) ماشین‌های مجازی کاملی را با سیستم‌عامل‌های خود ایجاد می‌کند که نیازمند منابع قابل توجهی است. داکر از کانتینرسازی استفاده می‌کند که هسته سیستم عامل میزبان را به اشتراک می‌گذارد و تنها فرآیندهای اپلیکیشن را ایزوله می‌کند. این باعث می‌شود کانتینرهای داکر بسیار سبک‌تر، سریع‌تر در راه‌اندازی و کارآمدتر در مصرف منابع نسبت به VM‌های سنتی باشند. روی یک سرور اختصاصی TildaVPS، این به معنای آن است که می‌توانید کانتینرهای داکر بسیار بیشتری نسبت به ماشین‌های مجازی با همان سخت‌افزار اجرا کنید.

آیا می‌توانم داکر را روی ویندوز سرور اجرا کنم؟

بله، داکر برای ویندوز سرور ۲۰۱۶ و نسخه‌های بعدی در دسترس است. ویندوز سرور می‌تواند هم کانتینرهای ویندوز و هم کانتینرهای لینوکس (مورد دوم از طریق یک VM سبک لینوکس) را اجرا کند. با این حال، لینوکس به طور کلی برای استقرارهای داکر به دلیل عملکرد بهتر و پشتیبانی بومی ترجیح داده می‌شود. TildaVPS هم سرورهای اختصاصی ویندوز و هم لینوکس را ارائه می‌دهد که به شما امکان می‌دهد پلتفرمی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازهای داکر شما مطابقت دارد.

چگونه اپلیکیشن‌های موجود خود را به داکر مهاجرت کنم؟

مهاجرت اپلیکیشن‌های موجود به داکر شامل چندین مرحله است: تحلیل وابستگی‌های اپلیکیشن، ایجاد یک Dockerfile که محیط را تعریف می‌کند، ساخت یک ایمیج داکر، تست اپلیکیشن کانتینری و استقرار آن در تولید. این فرآیند بسته به نوع اپلیکیشن متفاوت است، اما به طور کلی این مراحل را دنبال می‌کند: ۱. شناسایی تمام وابستگی‌ها و الزامات زمان اجرا ۲. ایجاد یک Dockerfile که محیط را بازسازی کند ۳. ساخت و تست ایمیج داکر به صورت محلی ۴. تنظیم پیکربندی‌ها برای عملیات کانتینری ۵. تنظیم فضای ذخیره‌سازی پایدار با ولوم‌های داکر ۶. استقرار اپلیکیشن کانتینری شده در سرور تولیدی خود

الزامات منابع برای اجرای داکر چیست؟

خود داکر دارای سربار حداقلی است، اما باید منابع مورد نیاز اپلیکیشن‌های کانتینری خود را در نظر بگیرید. برای یک محیط تولیدی روی یک سرور اختصاصی، ما توصیه می‌کنیم:

• CPU: حداقل ۲ هسته (بیشتر برای بارهای کاری چند کانتینری)
• RAM: حداقل ۴ گیگابایت (۸ گیگابایت یا بیشتر برای تولید توصیه می‌شود)
• فضای ذخیره‌سازی: ۲۰ گیگابایت+ برای Docker Engine و ایمیج‌ها
• شبکه: اتصال اترنت استاندارد (۱ گیگابیت بر ثانیه توصیه می‌شود) سرورهای اختصاصی TildaVPS از این الزامات فراتر می‌روند و منابع کافی برای استقرارهای داکر را فراهم می‌کنند.

چگونه پایداری پایگاه داده را با داکر مدیریت کنم؟

پایداری پایگاه داده در داکر معمولاً با استفاده از ولوم‌ها مدیریت می‌شود. در اینجا نحوه تنظیم آن آورده شده است: ۱. یک ولوم نام‌گذاری شده ایجاد کنید: docker volume create db-data ۲. کانتینر پایگاه داده خود را با ولوم اجرا کنید: docker run -d --name mysql -v db-data:/var/lib/mysql -e MYSQL_ROOT_PASSWORD=password mysql:8.0 ۳. برای پشتیبان‌گیری، از: docker run --rm -v db-data:/source -v $(pwd):/backup alpine tar -czf /backup/db-backup.tar.gz -C /source . استفاده کنید.

این تضمین می‌کند که داده‌های شما حتی اگر کانتینر حذف یا جایگزین شود، پایدار باقی بمانند.

آیا می‌توانم از داکر برای بارهای کاری تولیدی استفاده کنم؟

قطعاً. داکر به طور گسترده در محیط‌های تولیدی، از اپلیکیشن‌های کوچک گرفته تا معماری‌های میکروسرویس در مقیاس بزرگ، استفاده می‌شود. برای استفاده در تولید، این بهترین شیوه‌ها را در نظر بگیرید: ۱. از تگ‌های ایمیج خاص به جای 'latest' استفاده کنید. ۲. بررسی‌های سلامت را برای کانتینرها پیاده‌سازی کنید. ۳. نظارت و لاگینگ مناسب را راه‌اندازی کنید. ۴. از Docker Compose یا یک ابزار ارکستراسیون مانند Docker Swarm یا Kubernetes استفاده کنید. ۵. بهترین شیوه‌های امنیتی را پیاده‌سازی کنید. ۶. پشتیبان‌گیری خودکار برای ولوم‌ها را تنظیم کنید. ۷. از یک رجیستری برای ایمیج‌های سفارشی خود استفاده کنید.

سرورهای اختصاصی TildaVPS ثبات و عملکرد لازم برای بارهای کاری داکر در تولید را فراهم می‌کنند.

چگونه کانتینرهای داکر را بدون زمان از کار افتادگی به‌روز کنم؟

برای به‌روزرسانی کانتینرها با حداقل یا بدون زمان از کار افتادگی، می‌توانید از این رویکردها استفاده کنید: ۱. استقرار آبی-سبز (Blue-Green Deployment): کانتینر جدید را در کنار کانتینر قدیمی اجرا کنید، سپس پس از آماده شدن کانتینر جدید، ترافیک را تغییر دهید.

# Pull the new image
docker pull myapp:v2
# Run the new container on a different port
docker run -d --name myapp-v2 -p 8081:80 myapp:v2
# Test the new container
# Update load balancer to point to the new container
# Stop the old container
docker stop myapp-v1

۲. استفاده از Docker Swarm یا Kubernetes: این ابزارهای ارکستراسیون به‌روزرسانی‌های چرخشی (rolling updates) را به طور خودکار مدیریت می‌کنند.

بهترین راه برای نظارت بر کانتینرهای داکر چیست؟

چندین ابزار می‌توانند به نظارت بر کانتینرهای داکر کمک کنند: ۱. ابزارهای داخلی داکر: docker stats و docker events ۲. cAdvisor: معیارهای عملکرد خاص کانتینر را ارائه می‌دهد. ۳. Prometheus + Grafana: ترکیبی قدرتمند برای جمع‌آوری و بصری‌سازی معیارها. ۴. پشته ELK: برای تجمیع و تحلیل لاگ. ۵. Portainer: یک رابط کاربری وب برای مدیریت و نظارت بر داکر.

برای یک راه‌حل نظارتی جامع روی سرور اختصاصی TildaVPS خود، راه‌اندازی Prometheus و Grafana در کانتینرها را در نظر بگیرید:

# Create a network for monitoring
docker network create monitoring

# Run Prometheus
docker run -d --name prometheus \
  --network monitoring \
  -p 9090:9090 \
  -v prometheus-data:/prometheus \
  prom/prometheus

# Run Grafana
docker run -d --name grafana \
  --network monitoring \
  -p 3000:3000 \
  -v grafana-data:/var/lib/grafana \
  grafana/grafana

نکات کلیدی

• کانتینرسازی داکر مزایای قابل توجهی برای محیط‌های سرور اختصاصی فراهم می‌کند، از جمله بهبود بهره‌وری منابع، سازگاری استقرار و ایزوله‌سازی اپلیکیشن.
• آماده‌سازی مناسب سرور اختصاصی شما برای پیاده‌سازی موفق داکر، از جمله انتخاب سیستم عامل صحیح و پیکربندی تنظیمات سیستم، ضروری است.
• Docker Compose استقرار و مدیریت اپلیکیشن‌های چند کانتینری را ساده می‌کند و اجرای پشته‌های پیچیده را روی یک سرور آسان‌تر می‌سازد.
• امنیت باید هنگام پیاده‌سازی داکر یک اولویت باشد، با بهترین شیوه‌هایی از جمله اجرای کانتینرها به عنوان کاربر غیر روت، استفاده از ایمیج‌های پایه حداقل و پیاده‌سازی نظارت مناسب.
• ولوم‌های داکر فضای ذخیره‌سازی پایدار برای اپلیکیشن‌های کانتینری فراهم می‌کنند و دوام داده را در طول چرخه حیات کانتینر تضمین می‌کنند.
• نگهداری منظم، از جمله به‌روزرسانی ایمیج‌ها و اسکن امنیتی، برای یک محیط داکر سالم حیاتی است.

واژه‌نامه

• کانتینر (Container): یک بسته سبک، مستقل و قابل اجرا که شامل همه چیز مورد نیاز برای اجرای یک نرم‌افزار است.
• دیمون داکر (Docker Daemon): سرویس پس‌زمینه‌ای که کانتینرهای داکر را روی یک سیستم مدیریت می‌کند.
• داکر هاب (Docker Hub): یک سرویس رجیستری مبتنی بر ابر برای ایمیج‌های داکر.
• ایمیج داکر (Docker Image): یک قالب فقط خواندنی که برای ایجاد کانتینرهای داکر استفاده می‌شود.
• داکرفایل (Dockerfile): یک سند متنی حاوی دستورالعمل‌هایی برای ساخت یک ایمیج داکر.
• داکر کامپوز (Docker Compose): ابزاری برای تعریف و اجرای اپلیکیشن‌های داکر چند کانتینری.
• ولوم (Volume): یک مکانیزم ذخیره‌سازی داده پایدار برای کانتینرهای داکر.
• رجیستری (Registry): یک مخزن برای ذخیره و توزیع ایمیج‌های داکر.
• لایه (Layer): یک تغییر در یک ایمیج، که توسط یک دستور در Dockerfile نمایش داده می‌شود. لایه‌ها در طول ساخت برای کارایی کش می‌شوند.
• ارکستراسیون (Orchestration): ترتیب‌بندی، هماهنگی و مدیریت خودکار کانتینرها، معمولاً با استفاده از ابزارهایی مانند Docker Swarm یا Kubernetes.
• شبکه Bridge: درایور شبکه پیش‌فرض برای کانتینرهای داکر، که به کانتینرهای روی یک میزبان اجازه می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
• Bind Mount: یک نگاشت از یک فایل یا دایرکتوری میزبان به یک فایل یا دایرکتوری کانتینر.
• Docker Swarm: راه حل بومی کلاسترینگ و ارکستراسیون داکر.
• چرخه حیات کانتینر (Container Lifecycle): وضعیت‌های مختلفی که یک کانتینر می‌تواند در آنها باشد، از ایجاد تا حذف.
• Docker Socket: سوکت Unix که دیمون داکر به طور پیش‌فرض روی آن گوش می‌دهد.
• ساخت چندمرحله‌ای (Multi-stage Build): یک الگوی Dockerfile که از چندین دستور FROM برای بهینه‌سازی اندازه و امنیت ایمیج استفاده می‌کند.
• بررسی سلامت (Health Check): دستوری که داکر برای تعیین سلامت یک کانتینر اجرا می‌کند.
• Docker Context: مجموعه فایل‌ها و دایرکتوری‌هایی که در طول فرآیند ساخت به دیمون داکر ارسال می‌شوند.